Όπως η φαντασία και η προκατάληψη μπορούν να εξουσιάζουν και να καθοδηγούν την κρίση των περισσοτέρων, έτσι και τα μεγάλα πάθη μπορούν να προκαλέσουν τις πιο μεγάλες αναταραχές.
Και οι φρόνιμοι άνθρωποι, οι οποίοι βεβαίως καθοδηγούνται στην κρίση τους μόνο από τη λογική, ποιους τρόπους θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για να συνεφέρουν τα πλήθη;
Λογική είναι η αληθινή γνώση των πραγμάτων, όπως ακριβώς αυτά είναι. Οι συνετοί άνθρωποι θα μπορούσαν άραγε να έχουν συχνά αυτή την αληθινή γνώση των πραγμάτων και με τη βοήθειά της να πάνε ενάντια στο ρεύμα;
Αββάς Ντινουάρ, "Η Τέχνη της Σιωπής"
Η ευτέλεια μας απειλεί. Πέφτει στο θολό ποτάμι του ανορθολογισμού και το μαυρίζει ακόμη πιο πολύ. Η διακωμώδηση, όταν παίρνει υβριστική διάσταση, γίνεται χυδαιότητα. Και χάνουμε τα όρια.
Η πολιτική σύγκρουση δεν έχει νόημα χωρίς σεβασμό στα πρόσωπα. Η πολιτική αποκτά ουσία μόνο όταν έχει αναφορά στον άλλο και στους άλλους. Και η αναφορά αυτή όταν είναι διαιρετική, όταν αποκλείει, καταγγέλλει και υβρίζει, απομακρύνεται από τη σφαίρα της πολιτικής και γίνεται ψυχολογική βία, βία και καταστολή. Η κρίση δεν είναι άλλοθι. Η υβριστική επίθεση με νότες από τον κ. Κραουνάκη κατά δύο προσώπων, αποτελεί ένα μόνο μικρό δείγμα.
Υπερασπιζόμενοι τον άλλον, υπερασπιζόμαστε την πολιτική. Η κρίση θα κατεδαφίσει μύθους και θα αναστήσει όνειρα.
Η μετάβαση που ζούμε, πλησιάζει σιγά - σιγά στα όριά της. Εξαντλείται.
Οι πρωταγωνιστές βρίσκονται στο μεταίχμιο, μεταξύ στασιμότητας και επιτάχυνσης, μεταξύ αδράνειας και μεταβολής.
Όλες οι μεταβατικές φάσεις αιχμαλωτίζονται σε μεγάλα διλήμματα. Η κυβέρνηση παγιδευμένη στο κράτος και την κρατική δομή, αδυνατεί να κάνει επόμενα αποφασιστικά βήματα. Η αντιπολίτευση, μετέωρη στο ιδεοληπτικό της βάθρο, αδυνατεί να κατανοήσει την εποχή και να απαντήσει στις νέες και ουσιαστικές απαιτήσεις της.
Η μετάβαση βρίσκεται μπροστά στο κενό. Η κίνηση προϋποθέτει την αυτοκατάργηση των παικτών. Δύσκολη εποχή, μακάριες ηγεσίες.
Και με αφορμή την ΕΡΤ, η ανάγκη αλλαγών και μεταρρυθμίσεων επανέρχεται στο προσκήνιο.
Αλλαγή και μεταρρύθμιση. Λέξεις μαγικές.
Στην πολιτική οι λέξεις αποτελούν εργαλεία. Εργαλεία άσκησης εξουσίας. Αλλά και καταφύγια. Καταφύγια που στο σκοτεινό κόσμο τους κρύβονται ανείπωτες προθέσεις και άρρητες βουλές.
Στην πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου μας γράφτηκε πολλές φορές η λέξη μεταρρύθμιση με μεγάλα γράμματα στις σημαίες. Κυμάτισε στον αέρα μεταφέροντας την υπόσχεση για αλλαγή.
Δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να μείνει ακατάλυτο στο χρόνο. Ακαταβρόχθιστο από την αναγκαιότητά του. Η ορμή της μεταβολής μας υπερβαίνει. Θρυμματίζει επιθυμία και βούληση. Ανεπαισθήτως μας υπαγάγει στην υπέρτερη κίνηση. Το ουδέτερο του γενικού προελαύνει νικηφόρα. Και να, που στην αδιαπέραστη σκιά της κυριαρχίας του, σκιρτούσες συνειδήσεις αναζητούν μαχόμενες τον εαυτό τους. Στη φαινομενικά απεγνωσμένη σύγκρουση με την αναγκαιότητα η συνείδηση σμιλεύει το μήνυμα της ελευθερίας και της ελευθερίας της. Δίπλα με άλλες. Μαζί με άλλες αυτοπροσδιοριζόμενες συνειδήσεις αντιστέκονται στο ουδέτερο και γενικό. Και το αντιμάχονται στον ακατάλυτο χρόνο. Και το αναιρούν καθώς το χρωματίζουν με την άρνησή τους. Και το μεταπλάθουν αενάως καθώς του αρνούνται σταθερά και αμετάθετα την κυριαρχία.
2 Ιουνίου 2013.